Sarkilar seni soyler misali ara ara geliyorsun aklima. Yalan... Cok da ciktigini soyleyemem aslinda aklimdan. Biraz uzaklasma dusuncesi kafamin icinde dans etmeye basladiginda bir anda muzik degisiyor. Sanki unutmaya inat arabesk bir hal aliyor butun dusuncelerim ve tek bir odakta toplaniyor.
Seyahat planlari yapiyorum, suraya mi gitsem, suraya mi gitsem... Bu mevsimde surasi guzeldir, neden sensiz gitmek zorundayim ki... Her seferinde araliksiz bir sekilde, "senin ben agggzzina sicayim, buraya beraber gitmeliydik, bu sansi elimizden aldin... Sensiz nasil keyif alacagim, yeni restaurantlari kesfetmenin sensiz ne anlami var, hangi yemek sensiz o kadar lezzetli gelebilir ki bana, her animda, her bulundugum noktada, her gittigim kosede, her durakta, her denizde; hep sen vardin yanimda, aklimda, icimde; nereye, ne kadar uzaga gidebilirim ki..."diyorum. Mesele dunyanin herhangi bir yerinde, herhangi bir guzelligi kesfetmekte gizli degil ki, butun mesele o guzellige guzellik kattigina inandigin kisiyle orada olabilmekte.
Uzgunum, bunu hicbir zaman bir daha ayni lezzette tadamayacagiz. Hep o kekremsi tat kalacak agzimizda, yutsan yutamazsin, tukursen kiyamazsin...
Bol sans,
Can
