Gece Nobeti

"
daha az seviyorum seni!
giderek daha az.
unutur gibi seviyorum,
azala azala,
aramızdaki uzaklığın karanlığında.

geceler kısalıp, gündüzler uzuyor böyle olunca!
daha az seviyorum seni,
kendini iyileştiren bir yara gibi;
daha az
ve zamanla.

sen geceyi tutuyorsun, ben nöbetini,
uzak dağ kışlalarında.
görmüyoruz birbirimizi,
usul usul sis iniyor,
kopmuş yollara.
ışığı hafif, uykusu ağır koğuşlarda üzerini örtüyorum senin.
bir çığ gibi büyüyorsun rüyalarımda.
sevgilim sevgilim,
yıldızları daha büyüktür bazı gecelerin,
nöbet kadar yalnızken öğreneceksin bunu da!

artık daha az seviyorum seni.
unutur gibi, ölür gibi daha az.
yeniden ödetiyorum kendime,
onca aşkın öğretemediğini.
kolay değildi,
yalnızca sevgilimi değil, evladımı da kaybettim ben.
kaç acı birden imtihan etti beni?
bir tek gece vardır insanın hayatında,
ömür boyu sürer nöbeti.
bu da öyleydi,
iyi ol, sağ ol, uzak ol,
ama bir daha görme beni.
"