Selam,
Bugun benim dogum gunum. Boyle girince de insanin devamini getiresi geliyor; babamin oldugu yastayim :)
Guluyorum ama babam bir kac senedir dogum gunumu unutuyor, bu sene de dahil. Kisacasi sanirim gercekten de babamin oldugu yastayim. Saglik olsun, umudu keseli cok oluyor; o yuzden evet, babamin oldugu yastayim.
Yalnizim, uzun zaman sonra hem de dogumgunumde. Buraya geldim bir seyler karalamak icin. Arkada Celik caliyor Yol parcasi. Beni alip 2009'a falan goturuyor bu sarki. O zamanlar Cagla vardi, Mehmet'in kuzeni. Mehmet de bir zamanlar en yakin arkadasim... Otobusle heykelden, hurriyete donuyorum. Sirt cantam, umutlarim, zorluklarim, yokuslarim... Daha onunla tanismamisim. Acaba hic tanismasa miydim ? Yok yok, daha once de yazmistim, diyor ya; Guzel Allah'im, nasil bir kader yazdin? Tadi damagimda kaldi. Guzel Allah'im, icimi isitan kadin, sanki senin aynandi. Bir omur yeter bana bu armagan, olsem de gam yemem artik... Ama oyle olmuyor iste. Yani evet cok romantik, aci dolu, hatta bir nebze arabesk; fakat insan degisiyor, isyan ediyor, cabaliyor, istiyor, umut ediyor... Insan...
Cok ilginc varliklariz. Daha 1,5 - 2 ay once sayin Tanriyla kavga ediyordum :). Kazanamayacagim bir kavgaya girismek hayatta cok yaptigim bir sey degil. Artik nasil bunaldiysam... Sonra baristik... Nasil oldu anlamadim. Ya da baristik aldanisina dustum. Gercekten bir anda hayatimi, hayatin ta kendisine biraktim. Tirmalamamaya, kovalamamaya, oluruna birakmaya karar verdim. Cunku uzun zamandir ne kadar cabalarsam cabalayayim hicbir sey cabaladigim sekilde olmuyor ya da sonlanmiyordu... Ben de sadece elimden geleni yapmaya karar verdim. Herhangi bir sey icin endiselenmemeye, duygusal olarak cokmemeye, yuzlesmek konusunda cekinmemeye karar verdim.
Komik bir gercek; arkada sansima Paramparca sarkisi calmaya basladi. :) 'Takatim yok, yine de telefona sarildim, son bir ozur icin tum sevdigim kadinlardan' diyor. Kucuk bir not, ozur dilemem gereken tek bir kadin var bu hayatta, digerleri bana ozur borclu...
Konuya geri donecek olursak, baya basa donmem gerekecek sanirim cunku konudan konuya atladim farkindayim :)) Mesele biraz akisina birakmak aslinda. Akisina biraktim... Ve bir kac degisiklik olmaya basladi. Tolstoy'un Insan Ne Ile Yasar kitabinda guzel bir kisa oyku var. Bir adamin olaylar karsisinda verdigi tepkileri anlatan... Biraz o adam gibi oldum aslinda, su anda belli olan tek sey x, gerisi tamamen varsayim der gibiyim. Bu x de; issiz olmam, oturumumun bitiyor olmasi, parasiz kalacak olmam, issizlik maasi alacak miyim alamayacak miyim belirsizligi vs. gibi bir sey iste...
Neyse yukarida saydiklarimin hepsi gecti. :)) Sasirdin mi ? Sasirma!! Ne anlatiyorum sana burda bir saattir? Is buldum, kontrati da imzaladim, ama ne olacak, baslayabilecek miyim, devam edebilecek miyim, tutunabilecek miyim bilmiyorum? Su anda tek bildigim evet bir ise kabul aldim ve bunun gerekliliklerini yerine getirecegim, cok calisacagim, mutlaka bir deger katacagim pozisyona ve fakat yine de olmayabilir, bakacagiz gerisi varsayim. Oturum isini de cozdum, ilk etapta bir gecici is arama vizesi verdiler 6 aylik, is buldugum icin o da sanirim 4 ya da 5 yil uzadi. Daha bugun gorustum yabancilar ofisiyle ve aldim oturumu. 2028'e kadar verdi sanirim. Aslinda sinirsiz verebilirdi, ama sorgulamiyorum cok. Zaten gec kaldim gorusmeye, biraz dogumgunum sansina beni araya aldi :)) diger konu; parasiz da kalmadim! Garip bir sekilde cebimde, calisirken oldugundan daha cok para vardi :D ilginc, hatta bu donemde anneme/teyzeme ve kardesimle/sevgilisine konser bileti hediye ettim. Issizlik maasi da baglandi bu arada. Bana Koala bakiyor :)) Onda kaliyorum, evimi kiraya verdim, o masrafim gitti, benden para almiyor, tabi ki mutfaga masraf yapiyorum, disarida harciyorum ama cidden bana o bakiyor :D
Guluyorum ama bir yandan da biraz sucluluk hissediyorum. Yani zorla bir sey yaptirmiyorum, ama bilmiyorum, dedim ya oluruna biraktim biraz.
Bu gidis bana iyi gelicek, biraz yalnizlik gercekten guzel olacak ve dusunmeye firsat bulacagim. Ne istiyorum, ne bekliyorum, kimi veya neyi ozluyorum.
Dur dur hemen kafan karismasin, baslama ne gidisi, ne yalnizligi diye. :) Is teklifi aldim demistim ya, bana Berlin'de ne huzur var ne de ekmek. Is yerim baska bir sehirde, Berlin'e 6 saat uzaklikta Karlsruhe diye kucuk bir sehir. Hatta kasaba bile denilebilir. Gittim gordum. Is gorusmenin bir asamasi da ofise gidip potansiyel is arkadaslarimla tanismayi iceriyordu, gittim ve gordum :) Guzel, tatli, kucuk ve her alman sehri gibi yesil bir sehir. Bir meydani var bizim Istiklal gibi, ben gittigimde biraz bostu sokaklar, tabi belki Pazartesi aksami saat 9 civari olmasinin da belki bunda sebebi buyuktur. Almanya'nin bir cok yerinde, Berlin dahil, aksam 8'den sonra genelde hayat bitiyor. Ozellikle hafta ici ve haftanin ilk gunuyse. Tabi ki Berlin'le mukayese edilemez, hem buyukluk hem de aktiflik bakimindan, yani Berlin'de belirli yerlerde hayat 7/24 devam ediyor ama belki Karlsruhe'de de boyle yerler vardir, cok fazla kesfetme sansim olmadi. Paris trenle 3 saat, Munih 4 saat, Milan 6 saat uzaklikta. Guneyde Zurich yine 2 saat, batida Strasbourg 1 saat, doguda da Stuttgart yine 1 saat uzaklikta. Kuzeyde de 2 saat uzaklikta Frankfurt var. Kisacasi Avrupanin gobegi denilen bir yer varsa, orasi kesinlikle Karlsruhe olmali. Cunku tam olarak avrupanin gobeginde. Neyse boyle iste, biraz uzaklasacagim, yeni bir heyecan, yeni bir macera, yeni baslangiclar, yeni yuzler, yeni asklar :)
Ask demisken, bana gercekten cok mu uzak ? Bilmiyorum...
Neyse sikildim, sonra gorusuruz.
Sevgiler,
